Samfuri:Data box

Duccio


Duccio di Buoninsegna (Birtaniya: /ˈduːtʃioʊ/ DOO-chee-oh, [1]Italiyanci: [ˈduttʃo di ˌbwɔninˈseɲa]; c. 1255–1260 – c. 1318–1319), wanda akafi sani da Duccio kawai ɗan Italiyanci. a Siena, Tuscany, a ƙarshen 13th da farkon 14th karni. An dauke shi aiki a duk rayuwarsa don kammala ayyuka masu mahimmanci a cikin gine-ginen gwamnati da na addini a Italiya. Ana ɗaukar Duccio ɗaya daga cikin manyan masu zanen Italiyanci na Tsakiyar Tsakiyar Zamani, [2]kuma ana yaba shi da ƙirƙirar salon zanen Trecento da makarantar Sienese. Ya kuma ba da gudummawa sosai ga salon Sienese Gothic.

Tarihin rayuwa

Kodayake har yanzu ba a tabbatar da yawa game da Duccio da rayuwarsa ba, akwai ƙarin takaddun shaida game da shi da rayuwarsa fiye da sauran masu zanen Italiyanci na lokacinsa. An san cewa an haife shi kuma ya mutu a birnin Siena, kuma ya kasance mafi yawan aiki a yankin Tuscany da ke kewaye. Sauran cikakkun bayanai na farkon rayuwarsa da danginsa ba su da tabbas, kamar sauran a tarihinsa.

Hanya ɗaya don sake gina tarihin Duccio shine alamun sa a cikin tarihin da aka lissafa lokacin da ya ci bashi ko ya ci tara. Wasu bayanai sun ce ya yi aure da ‘ya’ya bakwai. Yawan abubuwan da aka ambata a cikin tarihin ya sa masana tarihi suka gaskata cewa yana da matsalolin sarrafa rayuwarsa da kuɗinsa. Saboda bashinsa, dangin Duccio sun rabu da shi bayan mutuwarsa[3]

Wata hanyar da za a cika tarihin Duccio shine ta hanyar nazarin ayyukan da za a iya danganta shi da shi da tabbaci. Ana iya samun bayanai ta hanyar nazarin salonsa, kwanan wata da wurin da ayyukan suka yi, da sauransu. Saboda gibin da sunan Duccio ba a ambata ba a cikin bayanan Sienese na tsawon shekaru a lokaci guda, masana sun yi hasashen cewa watakila ya yi tafiya zuwa Paris, Assisi da Roma.[4]

Duk da haka, basirarsa ta fasaha ta isa ta rufe masa rashin tsari a matsayinsa na dan kasa, kuma ya shahara a rayuwarsa. A cikin karni na 14, Duccio ya zama daya daga cikin mafi fifiko da masu zane-zane a Siena.

Fasahar Sana'a

Inda Duccio ya yi karatu, kuma tare da wanda, har yanzu batu ne mai girma na muhawara, amma ta hanyar nazarin salonsa da fasaha masana tarihi na fasaha sun iya iyakance filin.[5]]. Mutane da yawa sun gaskata cewa ya yi karatu a karkashin Cimabue, yayin da wasu suna tunanin cewa watakila ya yi tafiya zuwa Konstantinoful da kansa kuma ya koyi kai tsaye daga masanin Bizantine.

Ba a san shi ba game da aikin zane-zane kafin 1278, lokacin da yake da shekaru 23 an rubuta shi a matsayin wanda ya zana littafan asusu goma sha biyu.[6]Ko da yake Duccio yana aiki daga 1268 zuwa kusan 1311 kawai kusan 13 na ayyukansa sun tsira a yau.[7]



Daga cikin ayyukan Duccio da suka tsira, biyu ne kawai za a iya tantance kwanan watan. Dukansu manyan kwamitocin jama'a ne: [8] "Rucellai Madonna" (Galleria degli Uffizi), wanda Compagnia del Laudesi di Maria Vergine ya ba da izini a cikin Afrilu 1285 ta Compagnia del Laudesi di Maria Vergine don ɗakin sujada a Santa Maria Novella a Florence; kuma Maestà ya ba da izini ga babban bagadin Siena Cathedral a cikin 1308, wanda Duccio ya kammala a watan Yuni 1311.[9]


Salo


Ayyukan Duccio da aka sani suna kan katako, fentin a cikin yanayin kwai kuma an ƙawata shi da ganyen zinariya. Ya bambanta da na zamaninsa da masu fasaha a gabansa, Duccio ya kasance ƙwararren ƙwararren hali kuma ya sami nasarar cin nasara a matsakaici tare da ladabi da daidaito. Babu wata bayyananniyar shaida da ke nuna cewa Duccio ya yi fenti[10]

Salon Duccio ya yi kama da fasahar Byzantine ta wasu hanyoyi, tare da asalinsa na zinariya da kuma wuraren da aka saba da shi na addini; duk da haka, ya bambanta kuma ya fi gwaji. Duccio ya fara rushe kaifi Lines na Byzantine art, da kuma taushi da Figures. Ya yi amfani da ƙirar ƙira (wasa da haske da launuka masu duhu) don bayyana alkalumman da ke ƙarƙashin ɗigon ruwa mai nauyi; hannaye, fuskoki, da ƙafafu sun zama mafi zagaye kuma masu girma uku. Hotunan Duccio suna gayyata kuma suna dumi da launi. Yankunansa sun ƙunshi cikakkun bayanai masu laushi da yawa kuma wani lokaci ana sanye su da kayan ado ko kayan ado. An kuma lura Duccio don hadadden tsarin sararin samaniya. Ya tsara halayensa musamman da manufa. A cikin "Rucellai Madonna" (c. 1285) mai kallo zai iya ganin duk waɗannan halaye a wasa.[11]]

Duccio ya kasance daya daga cikin masu zane-zane na farko don sanya adadi a cikin tsarin gine-gine, yayin da ya fara bincike da bincike mai zurfi da sararin samaniya. Ya kuma mai da hankali ga motsin rai wanda ba a gani a cikin sauran masu zane a wannan lokacin. Haruffa suna hulɗa da juna a hankali; Ba Kristi da Budurwa ba ne, uwa da ɗa ne. Yana kwarjini da dabi'a, amma zane-zanensa har yanzu suna da ban sha'awa. Siffofin Duccio kamar na duniya ne ko na sama, sun ƙunshi launuka masu kyau, gashi mai laushi, alheri da yadudduka waɗanda ba su samuwa ga mutane kawai.

Ya rinjayi sauran masu zane-zane da yawa, musamman Simone Martini, da 'yan'uwan Ambrogio da Pietro Lorenzetti.


Mabiya

A cikin rayuwarsa, Duccio yana da ɗalibai da yawa ko da ba a san ko su ɗaliban gaskiya ne waɗanda aka kafa kuma suka balaga da fasaha a cikin bitarsa, ko kuma kawai masu zane ne waɗanda suka kwaikwayi salonsa. Yawancin masu fasaha ba a san su ba, kuma haɗin su da Duccio ya samo asali ne kawai daga nazarin jikin aiki tare da halaye na yau da kullum. Ɗaliban farko, waɗanda za a iya kiran su ƙungiya a matsayin mabiyan ƙarni na farko, sun kasance suna aiki tsakanin kusan 1290 zuwa 1320 kuma sun haɗa da Jagoran Badia a Isola, Jagora na Città di Castello, Jagora Aringieri, Jagora na Collazioni. dei Santi Padri da Jagoran San Polo a Rosso.

Wani rukuni na mabiyan, waɗanda za a iya kiran su mabiyan ƙarni na biyu, sun kasance masu aiki tsakanin kimanin 1300 zuwa 1335 kuma sun hada da Segna di Bonaventura, Ugolino di Nerio, Jagora na Gondi Maestà, Jagora na Monte Oliveto da Jagora na Monterotondo. Ya kamata, duk da haka, a ce Segna di Bonaventura ya riga ya yi aiki kafin 1300 don haka ya mamaye yadda ya kasance na farko da na biyu na mabiya.


Ƙungiya ta uku ta bi Duccio shekaru da yawa bayan mutuwarsa, wanda ya nuna tasirin da zanensa ya yi a Siena da Tuscany gaba ɗaya. Masu fasaha na wannan rukuni na uku, masu aiki tsakanin kimanin 1330 zuwa 1350, sun hada da 'ya'yan Segna di Bonaventura, wato, Niccolò di Segna da Francesco di Segna, da kuma almajiri na Ugolino di Nerio: Jagoran Chianciano.


Wasu daga cikin masu fasaha sun rinjayi Duccio shi kadai har ya kai ga haifar da yanke shawara ko zumunta tsakanin ayyukansu da nasa. Daga cikinsu akwai Jagoran Badia a Isola, da Ugolino di Nerio, tare da Segna di Bonaventura da 'ya'yansu. Sauran makarantu kuma sun yi tasiri ga sauran masu fasaha, kuma waɗannan sun haɗa da Aringhieri Master (tunanin manyan kundin Giotto), da Jagora na Gondi Maestà (wanda ke nuna tasirin Simone Martini).


Batun Simone Martini da Pietro Lorenzetti ya ɗan bambanta. Dukansu masu fasaha sun zana ayyukan da ke da alaƙa da Duccio: na Simone daga kusan 1305, da Pietro daga kusan 1310 zuwa gaba. Duk da haka, tun daga farko aikinsu ya nuna siffofi na musamman, kamar yadda ake iya gani a cikin Simone's Madonna and Child no. 583 (1305-1310) kuma a cikin Pietro's Orsini Triptych, fentin a Assisi (kimanin 1310-1315). Daga baya salon biyu sun haɓaka tare da cikakkun halaye masu zaman kansu kamar yadda suka sami matsayi na fasaha wanda ke ɗaukaka su da kyau fiye da lakabi kawai a matsayin mabiyan Duccio.

Manazarta

gyara sashe
  1. Duccio". Lexico UK English Dictionary. Oxford University Press. Archived from the original on 2020-03-22.
  2. Duccio. Encyclopedia Britannica.
  3. Eimerl, Sarel (1967). The World of Giotto: c. 1267–1337. et al. Time-Life Books. p. 62.ISBN 0-900658-15-0.
  4. Gordon, Dillian (28 July 2014). "Duccio (di Buoninsegna)". Oxford Art Online. Archived fromthe original on 2017-12-24. Retrieved10 February 2017.
  5. Smart 1978, p. 39
  6. White, John (1993). Art and Architecture in Italy 1250–1400. ISBN 0300055854.
  7. smarthistory.khanacademy.org/duccio-madonna.html
  8. Madonna and Child Duccio di Buoninsegna (Italian, active by 1278–died 1318 Siena)". Metropolitan Museum of Art. Retrieved10 December 2012
  9. Smart 1978, p. 40
  10. Smart 1978, p. 39.
  11. Polzer, Joseph (2005). "A Question of Method: Quantitative Aspects of Art Historical Analysis in the Classification of Early Trecento Italian Painting Based on Ornamental Practice".Mitteilungen des Kunsthistorisches Institutes in Florenz. 49 (1/2): 33–100. JSTOR 27655375.