Al-Anbiya
Al-Anbiya[1] ita ce sura ta 21 (sūrah) na Alqur'ani mai girma da ayoyi 112 (āyāt). Dangane da lokaci da yanayin abin da aka gaskata wahayi (asbāb al-nuzūl), “surar Makka ce ta farko”, wanda ke nufin an yi imani da cewa an saukar da ita a cikin Makka, maimakon daga baya a Madina. Babban batunsa shine annabawan da suka gabata, wadanda kuma suka yi wa'azin bangaskiya iri daya da Muhammad SAW.
 Al-Anbiya | |
|---|---|
| Surah | |
 | |
| Bayanai | |
| Bangare na | Al Kur'ani |
| Suna a harshen gida | الأنبياء |
| Suna a Kana | よげんしゃ |
| Suna saboda | Annabawa a Musulunci |
| Akwai nau'insa ko fassara |
21. The Prophets (en)  da Q31204676 |
| Harshen aiki ko suna | Larabci |
| Full work available at URL (en) | quran.com… |
| Has characteristic (en) | Surorin Makka |
Mahallin tarihi
gyara sasheMusulmai sun yi imanin cewa an saukar da wannan surar a cikin Lokacin Makka na Biyu kuma an jera su a matsayin lamba 65 bisa ga tarihin Nöldeke. A cikin ayoyinsa an sami ƙorafin annabawan Yahudawa-Kirista na farko. Waɗannan misalan suna taimakawa wajen ƙarfafawa da ayyana matsayin Muhammadu a matsayin manzo a cikin mahallin Kur'ani. Bugu da ƙari, haɗa nassosin Littafi Mai-Tsarki da na Yahudanci waɗanda suka rigaya sun haɗa aikin annabcin Muhammadu zuwa cikin babban tsarin addini, don haka ya faɗaɗa fahimtar Alqur'ani a matsayin nassi da Musulunci a matsayin motsi na addini. Surar ita ce sifa ce da siffa ta zamani ta Makka ta biyu. Ayoyin sun yi nuni da hukumar addini ta Muhammad ta hanyar danganta shi da wadanda suka gabata na Yahudu-Kirista, kuma daga nan suna kwatanta koyarwar gama-gari, Shekarun Musulunci da ke kunshe a ranar kiyama, da makomar kafirai da muminai, da rahama. na Allah. Dangane da tsari da isarwa, sura ta 21 ta ƙunshi nau'i-nau'i uku da "tsarin zobe" da ake iya ganowa, wanda hanyar wahayi ta zo cikakke ta cikin jerin sassa daban-daban. Annabawa sun ƙunshi ayoyi 112 gabaɗaya, suna kiyaye sautin Kur'ani na musamman, wanda ayoyin sun kasance suna sane da wahayin nasu kuma sun dogara da wasu surori don kwatanta saƙo na musamman. Wannan bayyananniyar ambaton kai, ko “bayani da kai”, da ma’amalar rubutu a bayyane kebantu da Kur’ani kuma sun mallaki littafin tare da sanin ya bambanta da sauran nassosin addini.