Ceto a cikin Kiristanci
A cikin Kiristanci, ceto (wanda ake kira ceto ko fansa) shine ceton ’yan Adam daga zunubi da sakamakonsa[a]—wanda ya haɗa da mutuwa da rabuwa da Allah—ta wurin mutuwar Almasihu da tashinsa daga matattu,[1] da baratar da wannan ceto ke tattare da shi.
 Ceto a cikin Kiristanci | |
|---|---|
dogma (en)  | |
 | |
| Bayanai | |
| Ƙaramin ɓangare na |
redemption (en) |
An rubuta ra’ayin mutuwar Yesu a matsayin kafara don zunubin ’yan Adam a cikin Littafi Mai Tsarki na Kirista, kuma an yi bayani dalla-dalla a wasiƙun Bulus da kuma cikin Linjila. Bulus ya ga an fanshe masu aminci ta wajen sa hannu cikin mutuwar Yesu da tashinsa. Kiristoci na farko sun ɗauki kansu a matsayin masu shiga cikin sabon alkawari da Allah, buɗe ga Yahudawa da Al’ummai, ta wurin mutuwar hadaya da ɗaukaka Yesu Kristi daga baya.
Imani na farko na Kirista na mutum da matsayin sadaukarwar Yesu a cikin ceton ɗan adam an ƙara yin ƙarin haske ta wurin Uban coci, marubuta na zamanin da da malaman zamani a cikin ka'idodin kafara daban-daban, kamar ka'idar fansa, ka'idar Christus Victor, ka'idar recapitulation, ka'idar gamsuwa, maye gurbin hukunci. ka'idar da tasirin tasiri na dabi'a.
Daban-daban ra'ayoyi game da ceto (soteriology) suna daga cikin manyan layukan kuskure da ke rarraba ƙungiyoyin Kirista daban-daban, gami da ma'anoni masu cin karo da juna na zunubi da lalata (dabi'ar zunubi na ɗan adam), barata (hanyoyin Allah na kawar da sakamakon zunubi), da kuma kafara (su. gafartawa ko gafarta zunubi ta wurin wahala, mutuwa da tashin Yesu).