Hagano ya kasance mutum ne mai daraja da kima (mediocris) wanda ya sami tasiri a Lotharingia da Yammacin Faransa a lokacin mulkin Charles the Simple (898-922). Ya kasance dangin matar Charles na farko, Frederuna, kuma asalinsa daga Lotharingia ne. Ko da yake Frederuna ya mutu a shekara ta 917, a shekara ta 918 Hagano ya zama wanda ya fi so kuma mai ba da shawara ga sarki. Aristocracy sun raina shi, duk da haka, kuma ikon Charles a kan manyan mutane ya raunana sosai saboda kasancewar Hagano a kotu. Zunubin Charles da alama yana tura tallafi cikin fa'ida, musamman na gidajen ibada, daga baron sa zuwa Hagano.

Hagano
Q109425961 Fassara

922 - 922
Rayuwa
Sana'a

A cikin 919, Barons na Yammacin Faransa sun ƙi taimaka wa sarki wajen tunkuɗe mamaya na Magyar. Ɗaya daga cikin manyan baron Lotharingian, Gilbert, ya jefa goyan bayansa a bayan Henry Fowler, sarkin Jamus, kuma, a cewar Flodoard, aristocracy Lotharingian ya zaɓe shi "yarima" (princeps). Flodoard ya kuma rubuta cewa Robert na Neustria ya yi yarjejeniya da Vikings ba tare da izinin sarauta ba. Lokacin da, a cikin 922, Charles ya ba Hagano Chelles, a wancan lokacin da Rothilde, 'yar Charles the Bald ta riga ta riƙe, baron yammacin Faransanci ya yi tawaye kuma ya nada Robert sarki a matsayin Charles.

Masanin tarihin Faransa Charles Bémont ya gyara daftarin aiki (#5 a rubutun hannu na 9016 na Bibliothèque nationale de France) don dalilan tarihin rayuwarsa na Simon de Montfort wanda baron ya tunatar da Henry III na Ingila abin da ya faru da "Charles l'Assoté" lokacin da ya saurara sosai ga mashawarta marasa farin jini.

Manazarta gyara sashe

[1] [2] [3]

  1. Jean Dunbabin, "West Francia: The Kingdom", The New Cambridge Medieval History, III: c. 900–c. 1024, ed. Timothy Reuter (Cambridge: Cambridge University Press, 2005), 378–379.
  2. Michel Parisse, "Lotharingia", The New Cambridge Medieval History, III: c. 900–c. 1024, ed. Timothy Reuter (Cambridge: Cambridge University Press, 2005), 314.
  3. Simon de Montfort: comte de Leicester, sa vie (120?–1265) son rôle politique en France et en Angleterre (Paris: 1884), 341.